Τι είχε να πει ο Ιησούς προς υπεράσπιση του «κοινωνικού» κράτους ; Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Ιησούς μίλησε πολλές φορές για τους φτωχούς. Μίλησε για την Ημέρα της Κρίσης, όταν θα επιδοκίμαζε αυτούς που βοηθούν τους άλλους, ειδικά τους φτωχούς:
«Ήμουν πεινασμένος και μου έδωσες φαγητό, διψούσα και μου έδωσες κάτι για να πιω, ήμουν ξένος και με καλωσόρισες, ήμουν γυμνός και μου έδωσες ρούχα, ήμουν άρρωστος και με φρόντισες, ήμουν στη φυλακή και με επισκέφθηκες.» (Ματθ. 25: 34–35).
Καταδίκασε εκείνους που θα προσκαλούσαν στο δείπνο πλούσιους ή άλλους, που αργότερα θα μπορούσαν να ανταποδώσουν τη χάρη. Αντ' αυτού, συμβούλευσε, «όταν ετοιμάζετε ένα συμπόσιο, προσκαλέστε τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους χωλούς και τους τυφλούς» (Λουκάς 14:13). Είπε ότι ήταν πιο εύκολο για μια καμήλα να περάσει από το μάτι μιας βελόνας από ό,τι ένας πλούσιος να μπει στον παράδεισο (Ματθαίος 19:24).
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παραινέσεις του Ιησού να βοηθάμε τους φτωχούς χρησιμοποιήθηκαν ως επιχειρήματα για την αναδιανομή του πλούτου από τους πλούσιους στους φτωχούς. Θυμηθείτε την ιστορία του πλούσιου νεαρού κυβερνήτη:
Κάποιος κυβερνήτης τον ρώτησε κάποτε: «Καλέ μου δάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς του είπε: «Γιατί με αποκαλείς καλό; Κανείς δεν είναι καλός, παρά μόνον ο Θεός. Γνωρίζεις τις θεϊκές εντολές: «Ου μοιχεύσεις. Ου φονεύσεις. Ου κλέψεις. Ου ψευδομαρτυρήσεις. Τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου.» Εκείνος απάντησε, «τα έχω τηρήσει όλα αυτά από τα νεανικά μου χρόνια». Όταν ο Ιησούς τον άκουσε, του είπε: «Υπάρχει ακόμη ένα πράγμα που λείπει. Πούλησε ό,τι σου ανήκει και χάρισε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα κληρονομήσεις τον παράδεισο. Μετά έλα κι ακολούθησέ με.» Όταν όμως άκουσε αυτή την απάντηση τον κατέλαβε η θλίψη, γιατί ήταν πολύ πλούσιος. Ο Ιησούς τον κοίταξε και είπε: «Πόσο δύσκολο είναι για εκείνους που έχουν πλούτο να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού! Πράγματι, είναι πιο εύκολο για μια καμήλα να περάσει από το μάτι μιας βελόνας από ό,τι ένας πλούσιος να εισέλθει στον παράδεισο.» (Λουκάς 18:18-25)
Μια άλλη φορά, ο Ιησούς περνούσε από την πόλη της Ιεριχούς, όταν συνάντησε έναν άλλο πλούσιο, που δεν είχε ανάγκη από την ίδια συμβουλή:
«Ένας άντρας ήταν εκεί, ονόματι Ζακχαίος. Ήταν ο αρχι-έφορος και ήταν πλούσιος. Προσπαθούσε να δει ποιος ήταν ο Ιησούς, αλλά λόγω του πλήθους δεν μπορούσε, επειδή είχε κοντό ανάστημα. Έτσι έτρεξε προς τα εμπρός και ανέβηκε σε ένα πλατάνι για να τον δει, γιατί επρόκειτο να περάσει από εκείνο το σημείο. Όταν ο Ιησούς ήρθε στο μέρος, κοίταξε ψηλά και του είπε: «Ζακχαίε, βιάσου να κατεβείς, γιατί πρέπει να μείνω στο σπίτι σου σήμερα.» Έτσι βιάστηκε, και τον καλωσόρισε με χαρά. Όλοι που το είδαν άρχισαν να γκρινιάζουν και έλεγαν, «Σκοπεύει να γίνει ο φιλοξενούμενος ενός αμαρτωλού». Ο Ζακχαίος στάθηκε εκεί και είπε στον Κύριο: «Κοίτα, τα μισά από τα υπάρχοντά μου, Κύριε, θα τα δώσω στους φτωχούς. Και αν έχω εξαπατήσει κάποιον, θα τον αποζημιώσω με τέσσερις φορές περισσότερα». Τότε ο Ιησούς του είπε: «Σήμερα η σωτηρία ήλθε σε αυτό το σπίτι, επειδή είναι κι αυτός γιος του Αβραάμ. Γιατί ο υιός του ανθρώπου ήρθε για να σώσει όσους έχουν χαθεί.» (Λουκάς 19:2-10)
Σκεφτείτε ότι ο Ιησούς είπε στον πρώτο πλούσιο: «Πούλησε ό,τι σου ανήκει και χάρισε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα κληρονομήσεις τον παράδεισο. Μετά έλα κι ακολούθησέ με.» Ο άνδρας στράφηκε από την άλλη μεριά δυστυχώς, «γιατί ήταν πολύ πλούσιος».
Στη συνέχεια, στο επόμενο κεφάλαιο, ένας διαφορετικός πλούσιος, ο Ζακχαίος, δήλωσε, «τα μισά από τα υπάρχοντά μου, Κύριε, θα τα δώσω στους φτωχούς» και υποσχέθηκε τετραπλή αποκατάσταση σε οποιονδήποτε είχε εξαπατήσει. Ο Ιησούς ήταν ευχαριστημένος με τον δεύτερο άντρα (ο οποίος πρόσφερε μόνο το ήμισυ αυτού που είχε ζητήσει ο Ιησούς από τον πρώτο άνθρωπο) Η διαφορά φαίνεται να βρίσκεται στους ίδιους τους άνδρες, και όχι στο πόσα έδωσαν στους φτωχούς.
Αναμφίβολα, αυτές οι αφηγήσεις του Ευαγγελίου αποκαλύπτουν τη συμπόνια του Ιησού για τους φτωχούς, αλλά φαίνεται επίσης να αφορούν λιγότερο τη βοήθεια προς τους φτωχούς, και περισσότερο τη σωτηρία των πλουσίων. Ο Ιησούς κοίταζε την προσωπική φιλανθρωπία και την καρδιά των πλουσίων. Σε αυτά τα περιστατικά, δεν προσπαθούσε να ταΐσει τους φτωχούς. Αν ήθελε να ταΐσει έναν φτωχό ή ακόμη και ένα πεινασμένο πλήθος, μπορούσε απλά να μετατρέψει μερικά καρβέλια ψωμί και ψάρια σε χιλιάδες. Πράγματι, το έκανε σε περισσότερες από μία περιπτώσεις (Ματθαίος 14: 13–21 · 15: 32–39).
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς ποτέ δεν υπαινίχθηκε ότι κάποιος τρίτος, ή το κράτος, πρέπει να αναδιανείμουν δια της βίας τον πλούτο κάποιου πλούσιου. Στην μοναδική περίπτωση που ο Ιησούς είχε την ευκαιρία να συμβάλλει στην ίση διανομή του πλούτου, το αρνήθηκε αμέσως:
Κάποιος από το πλήθος του είπε, «Δάσκαλε, πες στον αδερφό μου να μοιραστεί την οικογενειακή κληρονομιά μαζί μου». Του αποκρίθηκε όμως: «Φίλε μου, ποιος με όρισε να γίνω δικαστής ή διαμεσολαβητής μεταξύ σας;» Και τους είπε: «Προσέξτε! Να είστε επιφυλακτικοί απέναντι σε κάθε είδους απληστία. γιατί η ζωή κάποιου δεν συνίσταται στην αφθονία των αποκτημάτων του.» (Λουκάς 12: 13–15).
Ο Ιησούς δεν έκανε ποτέ καν νύξη περί αναδιανομής. Αντ' αυτού, προειδοποίησε ενάντια στην απληστία, ενώ αρνήθηκε να παρέμβει σε ξένες υποθέσεις.
***
Ο Randy England είναι συγγραφέας, δικηγόρος ποινικού δικαίου και μέλος της Καθολικής Εκκλησίας του Αγίου Πέτρου στο Τζέφερσον Σίτι του Μιζούρι. Πρώην εισαγγελέας, είναι συχνός συμπαρουσιαστής της εκπομπής Freedom Feens στο Liberty Radio Network (LRN.FM) και συγγραφέας τριών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του FREE IS BEAUTIFUL: Why Catholics Should be Libertarian. Διαχειρίζεται επίσης το blog Free is Beautiful.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 20/1/2019 από το FEE.org
Επιμέλεια/Διάθεση: Το Εξπρές του Διαδικτύου
