Ο σοσιαλισμός πραγματοποιεί τα όνειρά σου...

Ο Σπύρος μεγάλωσε σε αγροτική οικογένεια της Ελληνικής επαρχίας. Ο πατέρας του στερήθηκε για να στείλει τον Σπύρο σε φροντιστήριο και να τον καμαρώσει να περνάει στη σχολή Γεωπονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Ο Σπύρος μετακόμισε στο φοιτητικό του σπίτι στην συμπρωτεύουσα. Δεν ήταν παιδί των μπάρ και της καφετέριας, κι έτσι περνούσε το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας στον υπολογιστή του.

Όπως όλοι οι άνθρωποι έχουμε πάθη, ο Σπύρος είχε το δικό του: τις ταινίες πορνό. 

Είχε ανοίξει λογαριασμό σε όλες τις γνωστές  ιστοσελίδες αυτού του είδους, και είχε κάρτα μέλους σε όλα τα video club της περιοχής του. Το δωμάτιό του κοσμούσαν αφίσες γνωστών πορνοστάρ, και σε κάθε γωνιά του σπιτιού του υπήρχαν καταχωνιασμενα πορνοπεριοδικά.

Η αγαπημένη του κατηγορία ερωτικών ταινιών ήταν οι "οικογενειακές", μιας και ο Σπύρος είχε βίτσιο με τις ερωτικές περιπτύξεις με μάνες και κόρες. Ο ίδιος φαντασιωνόταν να συνεβρίσκεται ερωτικά με μητέρα και κόρη, κάτι που όμως γνώριζε ότι θα παραμείνει μια φαντασίωση. Κατανοούσε ότι στις ταινίες οι ηθοποιοί παριστάνουν τους συγγενείς και ότι στην πραγματικότητα η κοινωνία μας είναι αρκετά συντηρητική για να ανεχτεί τέτοια φαινόμενα. 

Στο Πανεπιστήμιο ο Σπύρος δεν πατούσε συχνά. Παρακολουθούσε τα εργαστηριακά μαθήματα και είχε κάποιες επαφές με συμφοιτητές του που ανήκαν στην ΠΚΣ (φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ). Αν και ο Σπύρος δεν ήταν πολιτικοποιημένο άτομο, είχε αρχίσει να αναμασάει κάποιες λέξεις και φράσεις που άκουγε συνεχώς στην παρέα του. Δεν πολυκαταλάβαινε τι είναι ο καπιταλισμός, αλλά για κάθε τι κακό έφταιγε το "κεφάλαιο".

Τον Ιανουάριο ο πατέρας του Σπύρου πήρε το φοιτητικό επίδομα των 1.000 ευρώ και το πίστωσε στον τραπεζικό λογαριασμό του Σπύρου. Έχοντας λίγα έξοδα λόγω της περιορισμένης κοινωνικής ζωής του, ο Σπύρος πρώτη φορά είχε χρήματα στην άκρη. Το ίδιο και με τον συμφοιτητή του τον Αλέξη, με τον οποίο σχεδίαζαν τι να κάνουν με αυτά τα χρήματα. 

Τότε ο Αλέξης έριξε την ιδέα:

- Θέλεις να πάμε στην Κούβα; Βρήκα φθηνά αεροπορικά για την περίοδο μετά την εξεταστική. Πάμε να θαυμάσουμε τα επιτεύγματα του πραγματικού σοσιαλισμού. 

Η ιδέα φάνηκε ελκυστική στον Σπύρο, ο οποίος δεν είχε ταξιδέψει ποτέ εκτός Ελλάδος ούτε ειχε μπει σε αεροπλάνο. Συμφώνησε λοιπόν κατ' ευθείαν, αν και αγχώθηκε λίγο για το πώς θα το αποκρύψει από τον πατέρα του.

Η εξεταστική τελείωσε και οι δύο φίλοι διέσχισαν τον Ατλαντικό με τα φθηνά εισιτήρια που τους παρείχε η αιμοβόρα πολυεθνική του άκαρδου καπιταλισμού. Είναι τόσο επίπλαστη η δήθεν ευημερία του καπιταλισμού, που αυτά τα αεροπλάνα δεν είχαν ούτε USB για να φορτίσουν τα i-Phone. 

Στην Αβάνα ο Σπύρος και ο Αλέξης πέρασαν υπέροχα. Απόλαυσαν φθηνά κοκτέιλ, θαύμασαν απ έξω τα υπέροχα νοσοκομεία του καλύτερου συστήματος υγείας στον πλανήτη (έτσι τους είπαν στην ΚΝΕ), και αναμασούσαν τα ίδια κλισέ που λένε όλοι για το χαμόγελο και την απλότητα του κόσμου. 

Ένα βράδυ, γυρνώντας στο ξενοδοχείο τους, κάποιος ντόπιος τούς πλησίασε κρατώντας φωτογραφίες γυναικών. Με τα σπαστά αγγλικά τούς είπε ότι είναι η γυναίκα και η κόρη του, και κάθε μια κοστίζει $5 για όλο το βράδυ. Και ενώ ο Σπύρος και ο Αλέξης προσπαθούσαν να τον αποφύγουν ευγενικά αρνούμενοι να αποδεχτούν την κατάντια στον σοσιαλιστικό παράδεισο, ο Κουβανός κύριος είπε την μαγική φράση:

- Με $10 τις παίρνεις και τις δύο μαζί. 

Η σκέψη του Σπύρου κόλλησε. Έμεινε ακίνητος για κάποια δευτερόλεπτα σκεπτόμενος την ευκαιρία ζωής που του ανοιγόταν εκείνη τη στιγμή. Είχε την δυνατότητα να πραγματοποιήσει όλες τις φαντασιώσεις του, και μάλιστα όχι προσποιούμενος όπως οι ηθοποιοί, αλλά να πάει με πραγματική μάνα και την βιολογική της κόρη!

Από την άλλη όμως δεν ήθελε να δείξει άσχημο πρόσωπο στον σύντροφο που ήταν μαζί του. Υποτίθεται ότι ήταν μαζί στον σοσιαλιστικό παράδεισο, και άρα τέτοια περιστατικά δεν έχουν θέση στην κομμουνιστική τους ουτοπία. 

Ο εσωτερικός πόλεμος στο μυαλό του Σπύρου δεν κράτησε για πολύ. Αγνόησε την παρουσία του συντρόφου Αλέξη και ακολούθησε τον Κουβανό. Απείχε λίγα βήματα από την πραγματοποίηση του ονείρου του. Η χαρά του ήταν αποτυπωμένη στο πρόσωπο και στη στύση του. 

Μερακλής καθώς ήταν ο Σπύρος, είχε μια απαίτηση προς τον Κουβανό που εκπόρνευε την γυναίκα και την κόρη του:

- Θα σου δώσω $20, αρκεί να κάθεσαι στο ίδιο δωμάτιο και να με βλέπεις να σου γαμάω την οικογένεια. 

Το κόκκινο δίποδο δεν είχε κανέναν ενδοιασμό. Δολάρια να είναι, και μέχρι και ο ίδιος τού καθόταν. 

Οι σεξουαλικές επιδόσεις του Σπύρου δεν ήταν και οι καλύτερες. Τελείωσε σύντομα, αλλά δεν τον ένοιαζε καθόλου. Είχε πλέον την καλύτερη ιστορία να διηγηθεί. Πέταξε στα μούτρα του Κουβανού τα $20, και έφυγε πιο ολοκληρωμένος. 

Πλέον ο Σπύρος κατανόησε τους ΚΝίτες συμφοιτητές του. Ο σοσιαλισμός πραγματοποιεί τα όνειρά σου, και όχι ο καπιταλισμός...

ΠΗΓΗ

Είσαι Δημοκράτης; Είσαι το πρόβλημα

Είσαι δημοκράτης και κατεβαίνεις σε πορεία/διαμαρτυρία για να εναντιωθείς στις πολιτικές μίας κυβέρνησης; Είσαι κινούμενη αντίφαση. Εφόσον η εκλογή μίας κυβέρνησης αντικατοπτρίζει την επιθυμία της πλειοψηφίας ενός λαού (εσύ τα λες αυτά, όχι εγώ), δεν έχει σημασία αν οι πολιτικές τις ΕΝ ΤΕΛΕΙ δεν σε βρίσκουν σύμφωνο. Διότι, ως δημοκράτης, θεωρείς τον εαυτό σου υπαγόμενο σε ένα ψευδές συμβόλαιο μεταξύ πολιτικού και ψηφοφόρου, κοινώς γουστάρεις να χρησιμοποιείς τη φράση "είδατε τι ψηφίσατε;" ή "πρέπει να μάθετε να ψηφίζετε καλύτερα". Θεωρείς δηλαδή ότι δικαίως βρίσκεται κάποια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση εκεί που βρίσκεται, διότι κέρδισε τη θέση της σύμφωνα με τους κανόνες στους οποίους και συ Ο ΙΔΙΟΣ πιστεύεις αλλά και ακολουθείς.
Αλλά εν τέλει το θέμα είναι να παραδεχτείς τα παραπάνω, και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Με άλλα λόγια ότι κατά βάθος δεν είσαι δημοκράτης, αλλά κάποιος χωρίς αρχές που, απλά επειδή προσβάλλεται "αισθητικά" από τις επιλογές μίας κυβέρνησης, θεωρεί καθήκον του να κατεβαίνει στους δρόμους πουλώντας κοινωνική ευαισθησία και μάλιστα να την λέει σε μένα και στον καθένα, επειδή δεν σε ακολουθούμε στις αλλοπρόσαλλες σταυροφορίες σου. Κανονικά, εφόσον πιστεύεις στον θεσμό της δημοκρατίας, για τέσσερα χρόνια θα έπρεπε να βγάζεις τον σκασμό, ασχέτως αν δεν σου αρέσει το ποιος σε διαφεντεύει ανά πάσα στιγμή. Αλλά δεν το κάνεις, γι' αυτό και είσαι άξιος δουλέματος. Θα έπρεπε να περιμένεις τέσσερα χρόνια για να κάνεις ξανά κήρυγμα για το τι θα ψηφίσουμε.
Στην πραγματικότητα, όμως, είσαι "δημοκράτης" μέχρι εκεί που σε βολεύει. Όταν αρχίσουν τα πράγματα να μην είναι της αρεσκείας σου, σηκώνεις πανό και κάνεις πορείες στο Σύνταγμα με ντουντούκες και φανφάρες, ώστε, στο τέλος, να φας πάλι τα μούτρα σου, διότι δεν έχεις ουσιαστικά καταλάβει πώς παίζεται το παιχνίδι Κράτος- Υπήκοος (ούτε καν πολίτης). Όσοι έχουμε καταλάβει πώς παίζεται (και θα παίζεται) το παιχνίδι έχουμε καιρό τώρα αποκυρρήξει την Δημοκρατία ως "καλό" πολίτευμα, βάζουμε το άτομο πάνω από κάθε γαμημένη πλειοψηφία και σας βλέπουμε με απέχθεια να τρέχετε σε φαύλους κύκλους.
Αλλά, έτσι σας έμαθαν. Όσα περισσότερα κορμιά κατεβούν σε μία κινητοποίηση, τόσους πόντους ανθρωπιάς θα μαζέψετε. Μόνο οι προθέσεις αποτελούν κριτήριο αξιολόγησης της κοινωνικής ευαισθησίας. Ποιος χέστηκε για τα αποτελέσματα τους έτσι κι αλλιώς, ε; Περαστικά.

Πηγή

Οἱ διανοητὲς τῆς ἀριστερᾶς καὶ ἡ αὐτονόμιση ἐδαφῶν τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας.

Στὴν ἐποχὴ ὅπου οἱ ἄνθρωποι μορφώνονται ἀπὸ τὸ wikipedia ἀντὶ τῶν πανεπιστημίων, καὶ ὅλοι δηλώνουν εἰδήμονες ἔχοντας διαβάσει ἀποσπασματικὰ 2-3 ἐξυπνάδες, εἶναι εὔκολο νὰ ἐντυπωσιάσει κανεῖς τὸ πόπολο πετώντας ἀνοησίες. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μὰρξ μέχρι σήμερα τὰ ἔργα πολιτικῆς φιλοσοφίας καὶ οἱ πολιτικὲς θεωρίες ἔπαψαν νὰ κρίνονται μὲ βάση τὴν πρακτική τους ἐφαρογὴ καὶ πλέον ἀρκεῖ ἕνας ἐπώνυμος ἀμόρφωτος νὰ ἀναφέρει τὸ ὄνομα κάποιου ὑποτιθέμενου «διανοητή».

Αὐτὸ ἔγινε τὴν περασμένη ἐβδομάδα ὅταν ὁ Τσίπρας ἔκανε μία ἀναφορὰ στὴν «ὁλιγαρκὴ ἀφθονία» τῆς θεωρίας τῆς ἀποανάπτυξης τοῦ γνωστοῦ παπαρολόγου Serge Latouche. Μετὰ τὴν ἐπίκληση τοῦ Τσίπρα στὸν Latouche βγῆκαν ὅλοι οἱ παντογνῶστες τοῦ facebook νὰ ἐπιδείξουν τὴν ἡμιμάθειά τους ἀναπαράγοντας ὅ,τι γνώριζαν περὶ αὐτοῦ, δηλαδὴ τὶς ἐπιφανειακὲς πληροφορίες ποὺ πρόλαβαν νὰ Googlάρουν.

Καὶ ἐπειδὴ ἀκόμη καὶ ἡ ἀνάγνωση τοῦ Wikipedia εἶναι δύσκολη γιὰ πολλοὺς ἐκ τῶν συμπολιτῶν μας, οἱ περισσότεροι ἀρκέστηκαν στὸ νὰ γνωρίσουν τὸν Latouche ἀπὸ τὴν τηλεοπτικὴ ἐκπομπὴ ἑνὸς τοπικοῦ καναλιοῦ  τῆς Κρήτης, ὅπου ὁ Latouche ἔδωσε συνέντευξη τὸ 2011. Στὴν συγκεκριμένη τηλεοπτικὴ ἐμφάνιση τοῦ γάλλου παπαρολόγου/φιλοσόφου, αἴσθηση ἔκανε ἡ ἀναφορά του γιὰ αὐτονομία τῆς Κρήτης, κάτι στὸ ὀποῖο ἐπικεντρώθηκαν πολλοὶ ἐκπρόσωποι τῆς ἀντιπολιτεύσεως.

Ἡ ἰδεολογικὴ γύμνια τοῦ αὐτοαποκαλούμενου φιλοσόφου εἶναι ἐμφανὴς σὲ ὁποιονδήποτε κάτσει νὰ μελετήσει σοβαρὰ αὐτὴν τὴν περίπτωση. Οἱ ἐπιρροές του ἀπὸ τὸν Κορνήλιο Καστοριάδη εἶναι ἐμφανεῖς, ὅπως ἐμφανεῖς εἶναι καὶ οἱ σοσιαλιστικές του ἰδεοληψίες. Γιὰ παράδειγμα ἀντιμετωπίζει τὴν Καστοριαδικὴ θεωρία τῆς αὐτονομίας ὡς ἕνα δικαίωμα πρὸς τὴν αὐτοδιάθεση, χωρὶς νὰ ἐξετάζει τοὺς διάφορους κοινωνικοπολιτικούς, ἰδιοσυγκρασιακοὺς καὶ γεωπολιτικοὺς παράγοντες ποὺ συνυπάρχουν. Γιὰ τὸν Latouche (ὅπως καὶ γιὰ τὸν Καστοριάδη) ὁ καθένας (σὲ συλλογικὸ ἐπίπεδο)  ἔχει τὸ ἀναφαίρετο δικαίωμα νὰ ἀσκήσει τὴν αὐτονομία, καὶ θεωρεῖ δεδομένο ὅτι θὰ πετύχει διότι δὲν ὑπάρχουν διαφορὲς ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ τὴν Κρήτη συγκεκριμένα, θεωρεῖ πὼς ἡ αὐτάρκειά της σὲ ἀγροτικὰ προϊόντα εἶναι ἀρκετὴ ὥστε νὰ ἐπιτύχει αὐτοδιάθεση χωρὶς προβλήματα.

Προφανῶς γιὰ τὸν Latouche οἱ Μαορὶ τῆς Νέας Ζηλανδίας εἶχαν ἕνα ἐπιτυχημένο οἰκονομικὸ μοντέλο τὸ ὁποῖο κατέστρεψαν οἱ κακοὶ ἰμπεριαλιστὲς Εὐρωπαίοι. Διότι γιὰ τοὺς ἰδεοληπτικοὺς κομμουνιστὲς ὅπως ὁ Καστοριάδης καὶ ὁ Latouche, πάντα κάποιος ἐξωτερικὸς σατανικὸς παράγοντας φταίει γιὰ τὴν ἐπαναλαμβανόμενη ἀποτυχία τῶν μαρξιστικῶν ἰδεῶν τους, καὶ πρὸς Θεοῦ σὲ καμία περίπτωση οἱ βλακῶδεις ἀντιλήψεις των...

Ἡ ἐν Ἑλλάδι ἀριστερά, μετὰ τὴν ὑπερπαραγωγὴ τῆς Βαρουφακικῆς δημιουργικῆς ἀσάφειας, βρῆκε ἄλλη σαχλαμάρα νὰ στηρίξει τὶς ἠλίθιες ἰδέες της. Διότι ἡ ἀριστερὰ ποὺ σιχαίνεται τὴν ἀριστεία, δίνει τὸ δικαίωμα στὸν κάθε καημένο νὰ γίνει φιλόσοφος.

Ὅσον ἀφορᾶ τὸ ζἠτημα τῆς αὐτονομήσεως τῆς Κρήτης ὑπὸ τὸ πρίσμα τῶν Small States Studies, εἶναι ἀδύνατη γιὰ λόγους ἰδιοσυγκρασίας. Οἱ Κρῆτες ἔχουν ἀναπτύξει ἕναν πελατειακὸ τρόπο πολιτικῆς σκέψης ποὺ τοὺς καθιστᾶ ἀνίκανους πρὸς αὐτοδιάθεση. Διότι χωρὶς ἕνα ΠΑΣΟΚ ἢ ΣΥΡΙΖΑ νὰ βολεύει τὸ παιδὶ τοῦ μέσου Κρητικοῦ στὸ δημόσιο, πῶς θά ἐπιβιώσουν; Ὁ σοσιαλιστικὸς τρόπος σκέψεως ποὺ ἀνἐκαθεν εἶχαν οἱ Κρητικοί, λειτουργεῖ μόνο ἐντὸς ἑνὸς μεγάλου δυσκίνητου κράτους καὶ μίας ἐπιδοματικῆς πολιτικῆς.

Ἂν ὑπάρχει κάποια περιοχὴ στὴν Ἑλλάδα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ προοδεύσει ἀκολουθώντας διαφορετικὴ πορεία ἀπὸ αὐτὴν τοῦ Ἑλλαδίτικου κράτους τῶν Ἀθηνῶν, εἶναι τὰ Ἰόνια Νησιά. Οἱ Ἑπτανήσιοι: α) ἔχουν ἔντονο τὸ αἴσθημα τῆς αὐτοδιοικήσεως, β) σὲ πολλὲς περιοχὲς κρατοῦν ἀκόμα τοὺς τίτλους τῆς Ἐπτανήσου Πολιτείας, γ) ἔχουν πιὸ ἀνεπτυγμένο τὸ ἐπιχειρεῖν ἀντὶ τοῦ παρασιτικοῦ δημοσιοϋπαλληλισμοῦ, δ) δὲν ἀντιμετωπίζουν κάποια ἐξωτερικὴ ἀπειλὴ ὅπως τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου ἀπὸ τὴν Τουρκία, ε) ἔχουν ἀποδεδειγμένα φιλελληνικὰ αἰσθήματα καὶ ἡ ὁποιαδήποτε αὐτονομία ἢ καὶ πλήρης ἀπόσχιση δὲν θὰ ἐπιρρέαζε ἀρνητικὰ τὶς σχέσεις τοῦ νεοσύστατου κράτους μὲ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα.

Ἡ αὐτονόμηση ἑνὸς Ἑλληνικοῦ ἐδάφους δὲν θᾶ πρέπει νὰ μᾶς τρομάζει οὔτε νὰ ἀποτελεῖ ταμποῦ, ἀρκεῖ νὰ λαμβάνονται ὑπ ὅψιν ὅλοι οἱ παράγοντες. Πχ ἡ αὐτονόμιση τῆς Θράκης, τῆς Κρήτης ἢ κάποιου νησιοῦ τοῦ Αἱγαίου θὰ ἦταν βούτυρο στὸ ψωμὶ τῆς Τουρκίας καὶ τῶν διεκδικήσεῶν της. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως, ἡ ἐπανασύσταση τῆς Ἐπτανήσου Πολιτείας θὰ λειτουργοῦσε πρὸς τὸ συμφέρον, ὄχι μόνο τῶν ἰδίων τῶν κατοίκων τῶν Ἰονίων Νήσων, ἀλλὰ καὶ τοῦ μέσου Ἕλληνα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει τὶς καταθέσεις του ἀσφαλεῖς σὲ μία offshore ἐταιρία σὲ κάποιο νησί τοῦ Ἰονίου, προστατεύοντας τὴν περιουσία του ἀπὸ τὰ σοσιαλιστικὰ κοράκια τοῦ Ἑλλαδίτικου κρατισμοῦ...

Πηγή

Αυτοψία ενός Εγκλήματος

Το λιμάνι του Πειραιά, από το τουριστικό τμήμα μέχρι το εμπορικό του Ν.Ικονιου, αποτελεί θεμελιώδες οικονομικό συστατικό για την ανοικοδόμηση τόσο της τοπικής κοινωνίας, όσο και ολόκληρης της χώρας.

Για να μπορέσει κάποιος, αμερόληπτα, να εκτιμήσει την κατάσταση που επικρατεί στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ Πειραιά, εκεί που διοικεί και οργανώνει από το 2010 η Cosco με άλλες συνεργαζόμενες εταιρείες, όπως η DPort,θα πρέπει πρώτα να κάνει «αυτοψία» τόσο τοπικά όσο και χρονικά όλων όσων προηγήθηκαν για να φτάσει στο σημείο αυτό που με τα αδρανή ανακλαστικά ενός ανάλγητου κράτους το οποίο στερείται οργάνωσης και ελέγχου των κομματικοδιαιτων στρατώνων του, τελικά μεταβιβάζει την διαχείριση του σε μια ιδιωτική εταιρεία που καταφέρνει μέσα σε 9 χρόνια να μετατρέψει την «καμένη γη» που παρέλαβε, σε ένα πρότυπο Ευρωπαϊκό διακομιστητικό κέντρο με τεράστιες επενδύσεις σε υποδομές, μηχανήματα και ένα  εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό που μέχρις στιγμής αριθμεί τους 2000 εργαζομένους. Κάτι που ο συνδυασμός όλων επιβεβαιώνει την επιτυχία του σε 5,3 εκατομμύρια TEU's μέχρι και το Νοέμβριο του 2019.

Ακόμη και αυτοί που δε κατέχουν γνώσεις οικονομικών ή management, μπορούν πολύ εύκολα να κατανοήσουν πώς η αργομισθία ενός «υδροκέφαλου» δημοσίου, η ανικανότητα των κρατικών φορέων και η ατελέσφορη θέσπιση δημοσιονομικών μέτρων κατέστρεψε έναν από τους σημαντικότερους οικονομικούς Εθνικούς μας πυλώνες, ένα από τα λειτουργικότερα λιμάνια της Ευρώπης.

Όποιος έζησε και εργάστηκε στο λιμάνι τα χρόνια της παχυλής αγελάδας, δε θα μπορεί παράλληλα να αρνηθεί την ασυδοσία που επικρατούσε τότε με προνόμια και απολαβές χωρίς έλεγχο και αξιολόγηση. Ήταν ευκαιρία ζωής να σε απορροφούσε ο Οργανισμός και να σε μετέτρεπε από παραγωγικό άνθρωπο σε τερμίτη των φοροδοτών πολιτών αυτής της χώρας.

Άιτια και αποτελέσματα:

• Υπερπληρότητα προσωπικού -----> Αργομισθία

• Κομματοκρατια-----> Κανένας έλεγχος

• Κατασπατάληση δημοσίων πόρων-----> Αντιπαραγωγικότητα

• Γραφειοκρατία-Σφραγιδοκρατία-----> Άκαμπτο σύστημα

• Ρουσφετοψηφοθηρια-----> Καρτέλ θέσεων εργασίας

Δε θέλω να αναλύσω όμως τα αίτια όσο τη σημερινή εικόνα με τα  πραγματικά δεδομένα για το λιμάνι.Ολες οι εκφάνσεις της εξέλιξης του λιμανιού μεσα από πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταβολές όλα αυτά τα χρόνια, η λέξη που μπορεί επάξια να την χαρακτηρίσει είναι η ΠΡΟΟΔΟΣ. Τοτε μπορείς να καταλάβεις πως η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι σαφώς πιο αποτελεσματική από οποιοδήποτε κρατικό παρεμβατισμό. Με αξιοκρατία γίνεσαι παραγωγικός. Με οργάνωση πάλι γίνεσαι παραγωγικός. Και με υπευθυνότητα είσαι παραγωγικος. Και όσο είσαι παραγωγικός, τόσο αναπτύσσεσαι και πετυχαίνεις την βέλτιστη κοινωνική ευημερία. Καταφερνεις να γίνεις ο άνθρωπος που ονειρεύεσαι και που η κοινωνία σε ανταμείβει.

Ο εξορθολογισμός του δημοσίου, λοιπόν, είναι ανέφικτος. Η καλύτερη λύση είναι αυτή του Thomas Jefferson: "H καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που κυβερνάει λιγότερο". Οποιαδήποτε μείωση του δημόσιου τομέα, οποιαδήποτε μετατόπιση δραστηριοτήτων από το δημόσιο προς τον ιδιωτικό τομέα, είναι ένα καθαρό ηθικό και οικονομικό όφελος για την κοινωνία.

Κάθε μία από τις υπηρεσίες που παρέχονται από το κράτος έχει, στο παρελθόν, αποδοθεί με επιτυχία από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ο περίεργος ισχυρισμός ότι οι ιδιώτες δεν μπορούν να προμηθεύσουν αυτά τα αγαθά δεν ενισχύεται ποτέ, από αυτούς τους κρατιστές «οικονομολόγους», με οποιαδήποτε απόδειξη. Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, οι «οικονομολόγοι» αυτοί, που συχνά υποστηρίζουν ρεαλιστικές ή χρηστικές λύσεις, να μην απαιτούν κοινωνικά «πειράματα» προς αυτήν την κατεύθυνση; Γιατί πρέπει τα πολιτικά πειράματα να είναι πάντοτε προς την κατεύθυνση της περισσότερης κρατικής παρέμβασης; Γιατί να μην αφήσουμε στην ελεύθερη αγορά μια κοινότητα ή ακόμα και ένα νομό, μια πολιτεία ή μια περιφέρεια, για να δούμε τι έργο μπορεί να επιτελέσει αυτή;

Βαγγέλης Ξ.

Μια φορά κι έναν καιρό...

Η ιστορία του Αισώπου μέσα από το μύθο του τζίτζικα και του μέρμηγκα ,αν κάποιος προσπαθήσει να αναλύσει το νόημα της , συμπερασματικά θα καταλήξει πως πρέπει να είμαστε προνοητικοί και δημιουργικοί για να επιτύχουμε και να ανελιχθούμε σε αυτή τη κοινωνία. Η νέα όμως εκδοχή προσαρμοσμένη στην τωρινή πολιτική κατάσταση έχει άλλο χαρακτήρα.

Ο Μέρμηγκας εργάζεται σκληρά μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού ,ανεφοδιάζοντας συνεχώς το σπίτι του με προμήθειες για τον χειμώνα.

Ο Τζίτζικας είναι σε αναρρωτική σε κάποιο γκλαμουρατο νησί των Κυκλάδων και καθώς απολαμβάνει τα κοκτέιλ του σε κάποια μαγευτική ακρογιαλιά, ασκεί κριτική στον Μέρμηγκα χαρακτηρίζοντας τον βλάκα και δούλο του βατράχου.

Ο βάτραχος είναι αυτός που συνεργάζεται με τον μέρμηγκα για να περάσει τις προμήθειες του από την μια ακτή στην άλλη χωρίς να κάνει τον κύκλο της λιμνης.Ο Βάτραχος έχει το νούφαρο για να τα μεταφέρει και ο μέρμηγκας δίνει μέρος των προμηθειών του για την υπηρεσία του αυτή.Ως αποτέλεσμα, ο μέρμηγκας να  αποθηκεύει περισσότερο φαγητό για το χειμώνα ,αντί να κάνει τον κύκλο της λίμνης γλυτώνοντας κόπο και χρόνο ενώ παράλληλα ο βάτραχος από την αμοιβή του Μέρμηγκα αποβλέπει να αποκτήσει και άλλα μέσα – νούφαρα για να διευκολύνει και άλλους μέρμηγκες να αποθηκεύσουν περισσότερες προμήθειες για το σπιτικό τους.

Ο Τζίτζικας όμως δεν το αποδέχεται αυτό γιατί δεν έχει κάποιο προσωπικό κέρδος αφού είναι και τεμπέλαρος και εγωιστής.Ετσι αποφασίζει να δολιοφθειρει την ανταποδοτική συνεργασία τους δρώντας παρασιτικά και εις βάρος των δύο. Έτσι με την έλευση των πρώτων βροχών ,δίνει συνέντευξη τύπου στην οποία δηλώνει ότι η πρακτική του μέρμηγκα είναι ενάντια στα δικαιώματα των Τζιτζικιών καθότι έχει ως σκοπό τον πλουτισμό του βατράχου από την εκμετάλλευση τους.

 Ο Αχαμνοσπάστης μια παρασιτική φυλλάδα που διανέμεται στη λίμνη , τάσσεται υπέρ του Τζίτζικα και δημοσιεύει πρώτος τις ανακοινώσεις του , πρίν καν αυτός τις σκεφτεί. Το ΠΑΜΕ (Παντζιτζϊακό Αντιπαραγωγικό Μέτωπο Έλους) και το Εργατικό Κέντρο της Λίμνης έχουν αγαστή συνεργασία με τον Τζίτζικα. Εικόνες ακραίας εκμετάλλευσης αναπαράγονται από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης της λίμνης με τον Τζίτζικα να στέλνει αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλες τις υπόλοιπες λίμνες του δάσους μέσω Skype ενώ παράλληλα πλάνα δείχνουν τον Μέρμηγκα να απολαμβάνει ένα λουκούλλειο γεύμα μπροστά στο τζάκι του. Στη συνέχεια ακολουθεί η κατακραυγή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και προωθείται το μήνυμα «Πως γίνεται μια λίμνη της Ευδασικης Ένωσης να επιτρέπει να καταπατώνται τα δικαιώματα των Τζιτζικιών;».
Μέλη του ΠΑΜΕ ,τελικά, οργανώνουν απεργιακές κινητοποιήσεις στη λίμνη,μπροστά από το σημείο που βρίσκεται ο βάτραχος,όπου τα τηλεοπτικά συνεργεία ζουμάρουν σε πανό που αναγράφουν «Των τζιτζικιών δυνάστες, κλέφτες και ληστές, όλοι οι βάτραχοι είστε εκμεταλλευτές»  «Η τζιτζικοφοβια δε θα περάσει» «Βατραχοι και μέρμηγκες,το ίδιο συνδικάτο» όπως και συνθήματα με βαθιά οικολογική συνείδηση «Καψε και εσύ ένα νούφαρο» κ.ο.κ…

Αντίστοιχα  μέλη κάποιων αναρχικών συλλογικοτήτων που φωλιάζουν στα πιο σκιώδη και απόμερα σημεία της λίμνης  και εκβιάζουν με την τρομοκρατία τους,κάνουν γκραφίτι και πετούν μπογιές στο σπίτι του μέρμηγκα εκδηλώνοντας έτσι την αλληλεγγύη και συμπαράσταση στον αγώνα του τζίτζικα,υπέρ της ταξικής αντεπίθεσης.
Εμφανίζεται κάποια στιγμή και ο Κόρακας με καταιγιστικές δηλώσεις ενάντια στο βάτραχο και τον μέρμηγκα. Ο
Κόρακας είναι ο γενικός γραμματέας του ΠΑΜΕ και είναι αυτός που βρίσκεται ουσιαστικά πίσω από το Τζίτζικα. Βλέπει με λαχτάρα τους σπόρους που μεταφέρει ο μέρμηγκας με τον βάτραχο και θέλει πολύ να αρπάξει ολόκληρο το φορτιο μαζί με τα μέσα που το μεταφέρουν.Αμεσως θυματοποιει το τζίτζικα και δηλώνει υπέρμαχος του Αντιβατραχισμού και ότι αποτελεί αιτία πολέμου για όλους τους τζίτζικες.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις εντείνονται βιαίως στη προβλήτα που δραστηριοποιείται ο βάτραχος για πολλές μέρες ακόμη με αποτέλεσμα ο Βάτραχος να υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά και χωρίς να μπορεί να εξυπηρετήσει τον μέρμηγκα, παίρνει την απόφαση να φύγει από αυτή τη λίμνη και να αναζητήσει σταθερότητα και ασφάλεια σε κάποια άλλη.

Ο μέρμηγκας έχοντας και αυτός υποστεί μεγάλη ζημιά διότι θα πρέπει να κουράζεται περισσότερο για να αποθηκεύσει λιγότερα, έχει αποκτήσει επιπλέον  έναν «συνέταιρο» στο κόπο και στον ιδρώτα του που το μόνο που του προσφέρει είναι οι «φάλτσοι» αλαλαγμοί του και ο ενοχλητικός του ήχος από την ξεκούρδιστη κιθάρα του καθώς από πίσω ενορχηστρώνει και διευθύνει ο Κόρακας.


Συμπέρασμα: Μην αφήνετε κανέναν να στοιχειώνει τα όνειρα σας και το μέλλον σας. Ειδικά όταν πρόκειται για αυτούς που «παραχαράττουν» την πραγματικότητα και την αλήθεια. Καμία πάλη και κανένας πολιτικός αγώνας δεν έθρεψε τα παιδιά μας ,μόνο η συνεργασία, η σοβαρότητα   και η ανταποδοτική συναλλαγή έκανε τις ζωές μας καλύτερες. Απομονώστε τις Κασσάνδρες που ταλανίζουν τη σκέψη σας και δράστε προς όφελος των ιδιοκτησιακών και  αυτοκτητων ελευθεριών σας!!

Βαγγέλης Ξ.

Η δουλεία της εργατικής τάξης

Ενάντια σε κάθε ψευτοπροστατευτιστή , «παράγωγο του κομματικού σωλήνα» , απομεινάρι μιας άλλης εποχής.

Ενάντια σε κάθε μαρξιστογεννή  πολιτικορθολογιστή ,τερψήπρωκτο προβοκάτορα της διεθνούς αντιεργατικής κλίκας

Ενάντια σε κάθε κάλπικη «προοδευτική ταξική πάλη» που δηλητηριάζει και καταστρέφει τη ζωή και το μέλλον των εργαζομένων.

Μαζί και δίπλα σε όλους όσους…
…καθημερινά κερδίζουν την επιβίωσή τους με τους αγώνες τους, χωρίς να περιμένουν από κανένα πολιτικό ευεργέτη να τους «βολέψει» ή να τους «σώσει».
Μαζί και δίπλα σε όλους όσους…..
…. σιωπηλά , μα γενναία, βρίσκουν τον δρόμο η θέλησή τους να θριαμβεύει μακριά από τον κόσμο των θεαμάτων και της αυτοπροβολής ....
Μαζί και δίπλα σε όλους όσους…
Βρίσκονται μακριά από την αριστερίστικη υποκρισία .... μακριά από την επιφάνεια του βούρκου της κομματοκρατιας και της κάπιλης αλληλεγγύης τους ,όπου τα κάθε λογής λύματα επιπλέουν.

 Δυστυχώς, στην εποχή της αντιστροφής και της διαστρέβλωσης κάθε αξίας θα μας μιλούν…
 για εργασία οι άεργοι....
για τον δρόμο κάθε νίκης οι αποτυχημένοι....
για ιδέες οι συμφεροντολόγοι....
για αλήθειες οι συμπλεγματικοί.....
…και για το μέλλον μας κάθε λογής αγύρτες.

Τους αρμόζει η περιφρόνηση, μα τους αξίζει καλύτερα το μένος μας....

Βαγγέλης Ξ.